Πολλές φορές νιώθω ότι πνίγομαι… σα να μην υπάρχει αέρας.
Μικρή όταν είχα άγχος μου κοβόταν η αναπνοή.
Τώρα απλά, προσπαθώ να μην αγχώνομαι.
Δεν έχω φοβίες γενικά… δεν τρομάζω εύκολα αλλά όταν τρομάζω το κρατάω και αυτό μέσα μου. Δεν το βγάζω.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Όλα μέσα μου τα κρατάω και στο τέλος σκάω.
Το πιο πολύτιμο δώρο για τον άνθρωπο είναι ο αέρας.
Η ελευθερία να αναπνέουμε ελεύθερα.
Και η ελευθερία να αφήνουμε το μυαλό μας να αναπνέει.
Να διώξουμε λοιπόν κάθε κομπλεξισμό και yeahhhhhhh……βλακείες!
Εγώ τα λέω αυτά? ....
Στο σχολείο μέσα στη τάξη ένιωθα να μου κλέβουν όλο τον αέρα.
Πάθαινα ψύχωση αν κάποιος βαριανάσαινε δίπλα μου ή μου ερχόταν να τον χαστουκίσω.
Αν κάποιος κάπνιζε δίπλα μου δεν το συζητώ….
Όποτε ένιωθα βρώμικη δεν ένιωθα καλά περίμενα πως και πως να βγω έξω να με χτυπήσει ο αέρας να φύγει όλη η σκόνη όλη η αρνητική ενέργεια από πάνω μου.
Ο αέρας μου δίνει τρομερή δύναμη…
Η αναπνοή είναι το πιο μαγικό πράγμα στον κόσμο…
Χωρίς αέρα κανείς δεν σε ακούει να ουρλιάζεις!!!