Πριν το τέλος..

Δεν μπορούσε να σταματήσει Το πόδι του ήταν παγωμένο και κολλημένο πάνω στο γκάζι. Έβλεπε τα θάνατο σε κάθε στροφή.

Το πρόσωπό του ήταν γεμάτο παράνοια και απόγνωση. Εικόνες όσων αγαπούσε περνούσαν από μπροστά του με την ταχύτητα που πέρναγε και ο δρόμος.

Αριστερά και δεξιά ήταν γκρεμός και αυτός ήταν καταδικασμένος να τερματίσει τη ζωή του με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μπροστά του υπήρχε ένα σταματημένο αυτοκίνητο που ήταν γεμάτο ανθρώπους.

Αυτό ήταν. Μη έχοντας άλλη λύση έστριψε το τιμόνι κι πέταξε στο κενό. Όλα ήταν βουβά.

Η όλη πτώση του αμαξιού στο κενό γινόταν σε αργή κίνηση μα τα αισθήματα βγαίναν ακόμη με την ταχύτητα που πέρναγε τις άσπρες γραμμές του δρόμου.

Μέσα στην απόλυτη ησυχία σε αυτή την τελευταία του πτώση, άκουσε μια φωνή: “Γιατί με αφήνεις μόνη? Γατί?”

Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και άρχισε να ουρλιάζει. Ένιωθε τώρα την αγάπη που ποτέ δεν πίστευε. Ούρλιαζε από τρόμο στην ιδέα του ότι δεν θα ξαναδεί την κοπέλα του, τους φίλους του.

Η ζωή του κόπηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Τουλάχιστον είχε καταλάβει…